Bokbier 2.0

Mijn vorige bokbierbijdrage is niet helemaal actueel. Een kleine aanpassing is op zijn plaats

  

De grond krijgt langzaam en gestaag

Een bruinoranje bladerlaag

De zon prikt zacht, de lucht is fris

Ik weet onmiddellijk wat het is

Echt prachtig bokweer vandaag

Onthand

Zoals nieuwe bezems veel schoner vegen en verse snaren veel mooier klinken, snijden geslepen messen veel fijner. Met mijn set nog geen uur terug van de slijper ga ik vol goede moed een stapel groente te lijf. Het is zondagmiddag en ik ben van plan lekker uitgebreid te koken. Aan mijn mise en place zal het niet liggen vandaag en na de eerste paprika voel ik mij op z’n minst een topkok. Vlijtig schommelt het mes op en neer, mijn vingers keurig weggekromd van het scherp. Vlijtig en steeds sneller, paprika twee, ik voel me Jamie Oliver.

Varen

Een regenachtige dinsdagmorgen. De auto staat. Druk op het perron. Tenminste, voor de richting van de stad. Mijn perron leeg. Mijn trein leeg. Ik ga zitten en vertrek. Links de donkere luchten en rechts de zon die haar best doet om door te breken. Het landschap groen en ver. Windmolens, water en af en toe een denderende brug.

Koffie

Het hele huis is vol kabaal

Als ik ’s morgens bonen maal

Van boon naar gruis naar geurend heet

Altijd online

Wifi heeft ‘zelfontplooiing’ van Maslow’s behoeftepiramide voorgoed naar de zesde plaats verwezen. Zeg nou eerlijk, gebeurt het jullie niet? Als je bijvoorbeeld in een buitenlandse stad ergens wat gaat drinken? Je gaat net zitten, hebt je jas nog aan en nog voor je gekeken hebt welk lekkers ze in dat café schenken, heb je op je telefoon gecontroleerd of er wifi is. Gratis en snel als het even kan. 

Zomaar 10 dingen die ik heb gemist

Vanzelfsprekend

Ze zeggen dat je de het pas echt weer op waarde weet te schatten als je het een tijd hebt moeten missen. Geen woord van gelogen, ik heb dit aan den lijve mogen ondervinden. Afgelopen weekend zette ik na vier maanden Sahel voet op Nederlandse bodem en werd ik weer ondergedompeld in het leven van alledag. Ondergedompeld in zulke vanzelfsprekendheden dat het bijna beschamend is om ze te noemen. Maar ik doe het toch.

Onderweg

“Hee, zat jij niet laatst in de vlucht vanaf Nairobi, die met…” hij praat iets zachter “met dat kotsende kind? Zelfs de cabin crew begint met te herkennen. Ik knik tevreden en kijk weer uit het raam. Het vliegtuig daalt al. Door de gaten in het wolkendek vang ik af en toe een glimp op van wit besneeuwde Noorse heuvels. Met ”over enkele ogenblikken komen wij langs met de tax free goederen“ probeert de purser de passagiers nog tot kopen aan te moedigen. Afwezig blader ik door het blad wat ik in de stoelzak voor mij vond.

Boeken

Blauwdruk

Midden in mijn kamer staat een grote boekenkast. Vol. Boeken in alle soorten en maten. Thrillers, literatuur, bestsellers, reis-, kook-, jeugd- en geschiedenisboeken, woordenboeken, zelfhulp-, school-, sport- en spirituele boeken. Laat mij een middag los in een grote, goed geoutilleerde boekhandel je hebt geen kind aan me. Van kinds af aan altijd boeken gekocht en gelezen. Deze boeken vormen de blauwdruk van mijn leven.

Lente

‘Met zonder jas’

Zonnestralen kietelen de stad, krokussen schreeuwen hun kleurenpalet in de plantsoenen en kinderen spelen buiten ‘met zonder jas’. Mensen lachen, fluiten en zeggen elkaar ineens gedag. De lente is daar! De lente met al haar eigenaardigheden. Waarom kom ik fluitend het bed uit lang voor dat de wekker gaat? Waarom heb ik de enorme drang om ramen open te zetten, gordijnen te wassen, beddengoed buiten te hangen en met een ongekend 

Kerstgroet